Gerçek Dost Sessizlikte Belli Olur

Gerçek Dost Sessizlikte Belli Olur

Hayat, inişleriyle, çıkışlarıyla, bazen yüreği burkan acıları, bazen de umutla dolu anlarıyla akıp gider. Ne zaman işler yolunda gitse, çevremizde bir kalabalık olur. Dost dediklerimiz, akraba bildiklerimiz, arkadaş sandıklarımız hep yanımızdadır. Ama işin rengi değişti mi, bir sessizlik başlar. Ve o sessizlikte anlarız ki; kim gerçek, kim sahte, kim vefalı, kim yalnızca menfaatle yanımızda duruyormuş.

Ben o sessizlikte çok şey gördüm, çok şey öğrendim. Zor günlerimde bir selamı çok görenleri, gözlerini kaçıranları, üç maymunu oynayanları tanıdım. Ama bir de elini uzatanlar vardı. Sessizce yanımda duran, hâl hatır sormakla kalmayıp gönlümü tutanlar… O birkaç güzel insan, kalbimin en derin yerine yerleşti.

Bir söz vardır:
“Zor gününde yanında olan, senin gerçek dostun ve akraban; gerisi yerinde kalsın.”

Bu söz, artık benim hayat felsefem oldu. Çünkü zor günler, kimsenin makyajını tutmaz. Her şey olduğu gibi dökülür. Kalabalıklar dağılır, kuru alkışlar kesilir, yüzler düşer. Geriye bir avuç insan kalır. Ama o insanlar, bir ömre bedeldir.

Vefa Bir Söz Değil, Eylemdir

Bugün, yanımda duran dostlarımı ve akrabalarımı övmek istiyorum. Onlar ki, ne maddi bir çıkar ne sosyal bir gösteriş için yanımda oldular. Sadece kalpten geldiler. “Ben buradayım” demek için geldiler. Bazen bir mesaj, bazen bir çorba, bazen sadece sessizce dinlemek için geldiler.

İşte o dostlar, benim için artık sadece dost değil; yoldaş, sırdaş, aile oldular. O akrabalar, sadece soyadıyla değil, kalpleriyle benimle oldular. Onlara minnettarım. Onları hayatımın en kıymetli hazinesi olarak görüyorum.

Kim Yoksa, Yol Oraya Gitmez Artık

Ve elbette, bir de olmayanlar var. Arayıp sormayan, sessizliği seçen, gözünü çeviren, sorumluluktan kaçanlar… Onlara ise tek bir sözüm var: Yol ver gitsin.

Çünkü ben bu yolda artık sadece elini uzatanlarla yürürüm. Hayat kısa, kalp hassas. Bu kadar zor zamanın ardından hâlâ bencilce davrananlara, vefasızlığı huy edinmişlere ne kalbimde ne de yolumda yer yok.

Zor Gün, Gerçeği Gösteren Aynadır

Zor zamanlar, sadece acı değil; aynı zamanda aydınlatıcıdır. Kiminle yürüneceğini, kiminle vedalaşılacağını öğretir. Bana da öğretti. Ben artık biliyorum: Kalabalık değil, sadakat değerlidir. Laf değil, omuz kıymetlidir. Ve en önemlisi, dostluk sadece iyi günde değil, kötü günde belli olur.

Zor günleri birlikte atlattığım insanlara, bana elini uzatanlara sonsuz teşekkürlerimle… Gerisi mi? Gerisi yerinde kalsın.