Birileri Artık “Dur” Demeli

Futbol, kâğıt üzerinde bir oyun…

Ama tribünlerde çoğu zaman bir aynaya dönüşüyor. Toplumun aynasına.

Ne yazık ki o aynada son dönemde görmek istemediğimiz bir görüntü var: ırkçı ve cinsiyetçi sloganlar.

Bursaspor taraftarının bir kısmından yükselen bu sloganlar, artık “tribün coşkusu” ya da “rakibi yıldırma” bahanesiyle geçiştirilemez. Çünkü mesele futbolu çoktan aşmış durumda. Mesele insan onuru meselesi.

Bu çirkin dilin son hedeflerinden biri de Leyla Zana oldu.

Bir kadına, bir siyasetçiye, bir anneye; düşüncesi ne olursa olsun bir insana yöneltilen cinsiyetçi hakaretler, aslında kime söylendiğinden bağımsız olarak hepimize yöneltilmiştir.

Şunu net söyleyelim:

Leyla Zana’yı seversiniz ya da sevmezsiniz.

Fikirlerine katılırsınız ya da karşı çıkarsınız.

Ama bir kadını cinsiyeti üzerinden aşağılamak, onu küfürle, bedenle, kimlikle hedef almak asla fikir özgürlüğü değildir. Bu, düpedüz nefret suçudur.

Bir stadyumda on binlerce insanın aynı anda bir etnik kimliği, bir cinsiyeti ya da bir insan grubunu aşağılayan sözler haykırması; ne cesarettir ne de aidiyet. Bu, sadece öfkenin örgütlü bir utanca dönüşmesidir.

Irkçılık, hangi renge, hangi şehre, hangi takıma bürünürse bürünsün aynı derecede çirkindir.

Cinsiyetçi küfürler ise tribünün değil, karanlık bir zihniyetin ürünüdür.

Daha da acı olan şu:

Bu sloganlar atılırken binlerce insanın sessiz kalması.

Sessizlik, çoğu zaman masumiyet değil, ortaklıktır.

Bursaspor, bu ülkenin köklü kulüplerinden biridir. Taraftarıyla, tarihiyle, duruşuyla anılmalıdır. Ama bugün kulübün adı, sahadaki mücadeleden çok tribündeki çirkin sözlerle anılıyorsa, burada herkesin kendine dönüp bakması gerekir.

Kulüp yönetimi susamaz.

Federasyon görmezden gelemez.

Yetkililer “olay çıkmasın” diye bu utancı halının altına süpüremez.

Çünkü bu sloganlar sadece rakip takımı hedef almıyor.

Tribünler öfkenin boşaltıldığı yerler olabilir;

Ama nefretin, ırkçılığın ve kadın düşmanlığının meşrulaştırıldığı alanlar olamaz.

Birileri artık net bir şekilde “dur” demeli.

Geç kalınmış olsa bile…

Çünkü futbol, nefretle değil;

Rekabetle, emekle ve insanlıkla güzeldir.